Weer verder
De keerzijde van rouw….is liefde!?
Liefde verwarmt, omarmt en verbindt. Voor mij geeft liefde zin aan mijn bestaan. Liefdevolle warme mensen die me steunen en van mij houden en van wie ik heel veel houd.
Ik zou me ook geen leven zonder hen kunnen voorstellen. Mijn kinderen, mijn man, mijn lieve broers en zus, mijn ouders, mijn familie en heel waardevolle dierbare vrienden. Wat heb ik het fijn als ik daaraan denk.
Toch maakt juist die liefde me ook kwetsbaar. Ik weet dat het leven niet oneindig is. Ik weet nog goed hoe ik me voelde toen ik besefte dat ik in heel korte tijd afscheid zou moeten nemen van mijn lieve oma. Ze was mijn grootste fan en zij zou komen te overlijden. Ik was bang, schreeuwde de boel bij elkaar en mijn adem stokte. Een steek ging door mijn hart. Wat deed het zeer dat juist zij kwam te overlijden, ook al was ze bijna 90 jaar oud. Het leven is niet oneindig. Vroeg of laat zullen we een keer afscheid moeten nemen van elkaar. Die gedachte brengt rillingen over mijn hele lijf. Het maakt me zelfs verdrietig. Ook als ik denk aan mijn eigen sterfelijkheid, dan slijpt de angst erin. Niet zozeer voor mezelf, maar wel dat ik als moeder twee kleine kinderen achter me zou moeten laten. Wat ben ik bang om datgene wat me zo dierbaar is te moeten loslaten!
Liefde maakt kwetsbaar, wanneer we een geliefde kwijtraken doet het vreselijk pijn. We willen vasthouden, we willen dat het voor altijd blijft zoals het is. Maar het leven is veranderlijk en zeer onvoorspelbaar. Wie lief heeft loopt risico, dat zonder meer. Maar vraag jezelf nu eens af: Zou je je een leven kunnen voorstellen zonder liefde? En zou je ondanks het risico gekwetst te worden toch nog durven liefhebben?
Het leven is kwetsbaar, wij mensen zijn kwetsbaar. Ikzelf voel me kwetsbaar. Juist omdat ik zoveel liefde heb en voel. Maar deze liefde geeft zin aan mijn bestaan. De littekens in mijn hart zijn een tastbaar bewijs dat ik in mijn leven lief heb gehad en helaas ook liefde ben verloren. Dat ik liefde heb durven toelaten ben ik trots op en dankbaar voor.
Mijn oma mag er dan misschien niet meer zijn. En ooit zal ik meer dierbare personen verliezen. Toch weerhoudt dat me er niet van onnoemelijk veel van hen te blijven houden. Liever een dag intens liefgehad dan een leven zonder liefde, hoeveel pijn het soms ook kan doen.
“Mam, ik voel me niet zo lekker”, zegt onze oudste tegen me tijdens onze busrit omhoog. De buschauffeur heeft er zin in want hij rijdt als een bezetene de steile berg op, zo langs de afgrond zonder vangrail. Dat hij een door de wol geverfde chauffeur is, blijkt wel als hij de bus gladjes door elke haarspeldbocht heen manoeuvreert. Ik ben er niet echt gerust op, ondanks zijn ervaring. Hoe vaak heb ik die nieuwsberichten over busongelukken voorbij zien komen? Ik ril.
“Als je zelf geen plannen maakt, word je opgenomen in de plannen van een ander. ”Mijn cliënte knikt instemmend. Ze begrijpt maar al te goed waar dit over gaat. Sinds ze terug is van haar reis naar Australië, waar ze twee maanden alleen doorheen reisde, wordt er aan haar getrokken. “Allemaal lieve mensen hoor”, verzekert ze me. “Maar het verstikt me zo.”
De belangrijkste relatie die je kunt hebben is met jezelf. Want van daaruit, vanuit jouw kern, maak je de beste keuzes voor jezelf. Van daaruit kies je de mensen die bij je passen, die je steunen en voeden. Alleen jij kunt ten volle bepalen welk leven voor jou de meeste voldoening geeft. Jij bepaalt, niet iemand anders. Dat brengt me op de volgende quote die ik mooi vind en die ik met jou wil delen:
