liefdevolle verbinding
“Oma, wij zijn dikke vrienden hè?”
Ik kijk haar aan en heb mijn handen om die van haar gevouwen.
We zitten in haar vertrouwde huiskamer, het ‘vloerkleedje’ op haar tafel verraad dat het inderdaad zo is. Oma glimlacht en zegt: “Ja lieve Minke, wij zijn dikke vriendjes.” En dan word ik wakker met een lach en een traan tegelijk.
Het was niet lang na haar dood dat ik dit droomde. Of was het geen droom? Wat het ook was, voor mij was het een enorme bevestiging van de verbinding die ik met haar had. Of…. Heb!
Elf jaar later zit ik in haar stoel te mediteren. Ik zie een weiland en bevind me daar te midden van gras, bloemen en bergen. Een blauwe lucht op de achtergrond. En daar komt oma aangelopen. Ze kijkt blij en geeft me een hartelijke omhelzing. Het gaat goed met haar, ze is gelukkig. Het voelt zo werkelijk. Ik voel dat het haar écht is. “Mink, je hoeft niet verdrietig te zijn want onze verbinding is er nog steeds.”
Met een verheugd gevoel maak ik mijn ogen weer open. Voor die enkele minuten was ik bij haar, kon ik haar aanraken en sprak ze tegen me, zoals ze dat altijd deed.
“Die verbinding is er nog steeds.” Dat zinnetje raakt me. De dagen erna denk ik erover na. Het klopt wat ze zegt. Als we deze wereld verlaten en onze dierbaren achterlaten dan is de verbinding hetgeen wat blijvend is. Hoe je ook tegen de dood aankijkt. Wat je ook gelooft. De verbinding blijft, ook wanneer iemand overlijdt.
Voor mij voelde het alsof oma er weer was. De dagen erna voelde ze voor mij dichterbij dan ooit. Sceptici zeggen dat het wishfull thinking is, iets waar ik hoop uit put en dat mijn geest me voor de gek houdt. Anderen geloven dat het de ziel van onze dierbare is die laat weten dat de dood niet het einde is. Wat het ook mag zijn; voor mij was oma daar. En ze heeft gelijk: als iemand zoveel voor je betekend heeft bij leven, dan is die verbinding niet verbroken door de dood. De relatie die je had, is er nog steeds. De herinneringen die je koestert, houden die persoon levend in je hart. Daar waar de liefde stroomt, is de verbinding blijvend.
“Mam, ik voel me niet zo lekker”, zegt onze oudste tegen me tijdens onze busrit omhoog. De buschauffeur heeft er zin in want hij rijdt als een bezetene de steile berg op, zo langs de afgrond zonder vangrail. Dat hij een door de wol geverfde chauffeur is, blijkt wel als hij de bus gladjes door elke haarspeldbocht heen manoeuvreert. Ik ben er niet echt gerust op, ondanks zijn ervaring. Hoe vaak heb ik die nieuwsberichten over busongelukken voorbij zien komen? Ik ril.
“Als je zelf geen plannen maakt, word je opgenomen in de plannen van een ander. ”Mijn cliënte knikt instemmend. Ze begrijpt maar al te goed waar dit over gaat. Sinds ze terug is van haar reis naar Australië, waar ze twee maanden alleen doorheen reisde, wordt er aan haar getrokken. “Allemaal lieve mensen hoor”, verzekert ze me. “Maar het verstikt me zo.”
De belangrijkste relatie die je kunt hebben is met jezelf. Want van daaruit, vanuit jouw kern, maak je de beste keuzes voor jezelf. Van daaruit kies je de mensen die bij je passen, die je steunen en voeden. Alleen jij kunt ten volle bepalen welk leven voor jou de meeste voldoening geeft. Jij bepaalt, niet iemand anders. Dat brengt me op de volgende quote die ik mooi vind en die ik met jou wil delen:
